سخنان لاریجانی نه تنها دشمن را نمی ترساند بلکه سبب جری تر شدن دشمن می شود

محمدابراهیم انصاری لاری

علی لاریجانی در مصاحبه تلویزیونی دیشب خود در پاسخ به تهدیدهای اخیر #ترامپ گفته است: “اگر آمریکا کار اشتباهی بکند، ما مجبور می‌شویم به سمت سلاح هسته‌ای برویم”.

اگر هرکس دیگری جز لاریجانی این حرف را زده بود، می‌شد از کنار آن رد شد و آن را نادیده گرفت؛ مثل خیلی از سخنانی که تحت عنوان رجزخوانی از سرداران و سرلشکران و مسئولان کوچک و بزرگ می‌شنویم.

برخی از آن سخنان واقعا رجزخوانی محسوب می‌شود و لازم هم هست و برخی از آنها به قول امروزی‌ها خالی‌بندی‌های فاحش و آشکاری است که بیان آنها نتایج کاملا وارونه‌ای به همراه دارد و اسباب طعن و طنز بدخواهان می‌شود.

اما این‌بار این علی لاریجانی است که حرف از سلاح هسته‌ای میزند. به سابقه و تجربه و پختگی و سختگی که از او انتظار هست، کاری نداریم و اینکه ایشان در کسوت مشاور عالی رهبری چنین اظهارنظری کرده‌اند هم کاری نداریم.

اما تا جایی که می‌دانیم او فلسفه و منطق خوانده است. خوب است علی آقا لاریجانی یکبار دیگر سخنانش را مرور کند و ببیند عقلای اهل منطق با کنار هم گذاشتن نظر قاطع رهبری که به کرات نه‌تنها اراده به داشتن سلاح هسته‌ای بلکه تمایل به آن را هم مردود اعلام کرده‌اند و سخن تر ‌و تازه خودش در  مورد سلاح هسته‌ای به چه نتیجه منطقی می‌رسد؟

مفهوم صریح و روشن سخن آقای لاریجانی این است که «اگر آمریکا اشتباهی بکند، ما هم ناچار اشتباه بزرگ‌تری مرتکب می‌شویم و هرچه باداباد؛ ولو بلغ ما بلغ…».

حالا شما خودتان را بگذارید جای دشمنان کوچک و بزرگ جمهوری اسلامی که شاه‌بیت بهانه‌شان برای دشمنی و شاخ‌و‌شانه کشیدن، همین مقوله هسته‌ای است.

چطور می‌شود با این نوع مواجهه دنیا را قانع کرد که سلاح هسته‌ای در قاموس جمهوری اسلامی و مرام و روش رهبری آن هیچ جایگاهی ندارد؟ شاید تا زمانی که دیگران در هر پست و‌ مقامی چنین اظهارنظری می‌کردند، چندان مهم نبود؛ اما این‌بار این علی لاریجانی است که به‌صراحت تهدید به سلاح هسته‌ای می‌کند، آن‌هم در یک گفت‌وگوی رسمی تلویزیونی…

آقای لاریجانی اگر خواسته‌اند فقط رجز بخوانند و دشمن را بترسانند که اولا، وظیفه ایشان رجزخوانی نیست و این کار را کماکان باید به نظامیان سپرد. ثانیا، با توجه به آنچه گذشت شنیدن این سخن از زبان ایشان نه.تنها دشمن را نمی‌ترساند، بلکه منطقا سبب جری‌تر شدن دشمن غدار و بهانه‌جو می‌شود و تاثیر آن در داخل هم جز ایجاد ناامنی و آشفته کردن روح و روان مردم چیز دیگری نخواهد بود.

به نظر می‌رسد در شرایط فعلی ایشان و شخصیت‌های تاثیرگذاری مثل ایشان علی‌القاعده باید به دنبال روش‌ها و راه‌های دیپلماتیک باشند که کشتی بحران‌زده و ناتراز کشور را به سلامت از دل امواج و طوفان‌های بلاخیز عبور دهند و خطر مهلک درگیری نظامی و جنگ را از سر ملک و ملت دور کنند.

و اگر… و اگر… خدای نخواسته ایشان با این اظهارات خواسته‌اند پرده  از یک حقیقت بردارند که در اینصورت امیدواربم نه آن دیوانه قلدر کار اشتباهی بکند و نه جمهوری اسلامی ناچار شود اشتباه بزرگترى مرتکب شود و نامش به‌عنوان آغازگر یک جنگ فراگیر جهانی در تاریخ ثبت شود.