کیش و حکایتی که همچنان باقی است

کیش و حکایتی که همچنان باقی است.

ابراهیم حسن بیگی

به نظر می رسد عزل و نصب های مدیران در همه دولت ها امری عادی باشد و کسی برای این عزل و نصب ها، بخصوص در سطوح میانی و زیرین مدیریت پیراهن نمی درد و هیاهو راه نمی اندازد. مگر اینکه این عزل ها پشت صحنه ای داشته باشد.

اخیرا مدیر عامل جوان و محبوب جزیره کیش در حوزه فرهنگی و هنری تغییراتی ایجاد کرد. معاون فرهنگی و اجتماعی اش را تغییر داد و مدیر هنری این معاونت هم از بین نیروهای خوش نام و پاکدست جزیره انتخاب شد. در حوزه فرهنگی هیچ نیروی وارداتی از گمرگ کیش عبور نکرد و هر چه رخ داد امری درون شهری بود و نشان از بومی گرایی مدیر عامل در امر انتصاب ها داشت. اما طبیعی بود که حامیان معزول شدگان که همه منافع و منابع مالی و رفاهی خود را از دست داده بودند، ساکت ننشینند و خود و اعوان وانصارشان دست به تلفن و قلم و قدم شوند تا چوب لای چرخ تغییرات مدیران فرهنگی مدیرعامل بگذارند و حتی خود ایشان را مورد هجمه ناجوانمردانه و خلاف وفاق قرار دهند.

اخیرا شخصی گمنام که هیچ پست و مقامی ندارد و از بازنشستگان سازمان منطقه آزاد کیش است، خود را عضو شورای راهبردی ایثارگران ستاد انتخابات دکتر پزشکیان نامیده (شورایی که ماه هاست وجود خارجی ندارد.) طی یادداشتی به انتصابات فرهنگی و هنری جناب مدیرعامل اعتراض کرده و با الفاظ کنایه آمیزی چون “دولت موسوم به وفاق” “اخبار ناامید کننده از انتصاب ها و عزل و نصب ها در دولت وفاق” “رویکردهای غلط و ناامید کننده در عرصه های تصمیصم گیری” و جملاتی توهین آمیز چون: ” این تیم جوان و خام که دارد این قدر ناشیانه و کینه توزانه…” سعی کرده تا مدیر عامل منصوب دولت را خام و ناشی و کینه توز بنامد و شخصی دیگرسعی می کند با هزار ترفند و لابی و دیدن این و آن، آب رفته را به جوب برگردانند و عادی ترین عزل ونصب های اداری را چنان سرنوشت ساز بدانند که پای نهج البلاغه و امام علی و دکتر پزشکیان را به میان بکشند و بنویسند:”در پایان از شخص آقای پزشکیان تقاضا می کنم که بنا به عهد خود مبنی بر تحقق آموزه های مولای متقیان در نهج البلاغه به این موضوع خطیر ورود کنند و به این شیوه از مدیریت غیر مسئولانه ، نا عادلانه و ظرفیت سوز پایان دهند.”

وقتی در کل کشور، بخصوص در سطوح میانی مدیریت، هر ساله ده ها عزل و نصب صورت می گیرد و کسی از آن خبر ندارد و اتفاق و اعتراض خاصی رخ نمی دهد، چه شده است که یک عزل و انتصاب ساده در کیش پاشنه درهای زیادی را از جا کنده است؟ شاعری که هیچ سابقه مدیریت فرهنگی قابل توجه ای نداشته و با لابی گری و توسل به دو جریان اصلاح طلب واصولگرا و آوردن توصیه نامه از این و آن مدیر ارشد سابق و اسبق می شود مشاور فرهنگی مدیرعامل و بدون داشتن دفتر کار و حضور در سازمان، پست مشاورت فرهنگی چندین مدیرعامل را ظرف شش سال اشغال می کند، چرا در اعتراض به به این عزل ها قلم فرسایی می کند و به تعریف و تمجید از مدیر معزول شده پرداخته و دست به لابی گری وسیع زده و علیه مدیرعاملی که او مثلا مشاور فرهنگی اوست اقدام می کند؟

مدیری که رفته است و مشاوری که باید برود، چرا رفتاری جانبدارانه دارد؟ چرا این ها راضی به رفتن نیستند و نمی خواهند میدان را برای نیروهای توانمند و متعهد خالی کنند؟ هرچند دل کندن از مزایای پست مدیریت در کیش سخت است، اما آیا نباید چیزی به نام اخلاق و انسانیت و حلال و حرام را مد نظر داشت؟

مدیر بودن در سایر نقاط کشور فرد را صاحب اختیار می کند؛ اما امتیازات زیادی ندارد جز بار سنگین مسئولیت. اما در کیش علاوه برصاحب اختیار بودن، صاحب اتومبیلی لوکس و خارجی هم می شوی. درخانه ای شیک در بهترین نقطه جزیره ساکن ات می کنند. حقوق خوبی هم می دهند که در سرزمین اصلی به آن می گویند حقوق های نجومی. و همه این مزایا کاملا به حق است و باید در اختیار همه مدیران و خادمان خدمت به کشور قرار داد که متاسفانه قرار نمی گیرد. ولی وقتی سازمانی مثل سازمان منطقه آزاد کیش می تواند این مزایای قانونی را در اختیار مدیرانش قرار دهد، چرا نباید مدیران به تعهدات خود عمل کنند؟ و چرا وقتی کارشان را درست انجام نمی دهند منظر عزل خود نباشند و چرا وقتی هم عزل می شوند زمان و زمین را به هم می دوزند و صدای مظلوم نمایی شان گوش فلک را کر می کند؟ پاکدستی را جرم سنگینی می دانند و کراهتی برای استفاده های غیر شرعی و اخلاقی از امکانات بیت المال قائل نیستند؟

پس هجمه به مدیر عامل کیش بحث خلع ید از عنوان مدیریت نیست. خلع ید از منافع بیت المال است. متاسفانه مدیران بالا دستی هم بدون داشتن اشراف به عملکردهای چنین نیرویی، صرف شاعر یا نویسنده بودن فرد اقدام به حمایت و پشتیبانی می کنند و چوب لای چرخ عملکرد مدیرعامل می گذارند. با چنین رویکرد و حق طلبی هایی کاذب، تکلیف ده ها هنرمند طراز اول کشور که چنین پست هایی نداشته اند و از چنین امکاناتی بهره مند نبوده اند چه می شود؟ اگر صرف شاعر بودن برای گرفتن پست و مقام التزام آور باشد تکلیف بقیه شاعران و هنرمندان چه می شود؟

یک بار هم شده “برقه ” انقلابی گری برخی فرصت طلب ها را از چهره برداریم و مرعوب هیاهو و هوچی گری آنها نشویم و اجازه بدهیم مدیر عامل یک منطقه بزرگ کشور این همه وقت خود را صرف پاسخگویی به این و آن نکند و از اختیارات قانونی اش برای عزل و نصب ها استفاده کند. چقدر خوب است بفهمیم که این رفت و آمد ها و پست ها و مزایایش ماندنی نیستند. درست مثل خودمان که رفتنی ایم…