مهربانی هست زندگی اجباری است…

زندگی خالی نیست / مهربانی هست، سیب هست، ایمان هست / آری، تا شقایق هست زندگی باید کرد

اینجا جزیره مهربانی است و مهربانی هست و زندگی اجباری است ، اینجا جزیره کیش برگی از تاریخ ایران را به نیکی ورق زد و دلنوشته های سهراب بلند آوازه سپهر اندیش معنی شد و امروز دیدیم جاری شدن عشق و گذشت و انسانیت را آنچه سهراب گفته بود هر گلی هم باشی چه شقایق چه گل پیچک و یاس
زندگی اجباریست…

باید سر تعظیم فرود آریم بر این همه سخاوتمندی و گذشت به وقت تنگ دستی و درماندگی که مردمان این دردانه خلیج تا ابد فارس آن کردند که انسانیت و مردانگی و خیرخواهی در آن تجلی پیدا کرد و چه بسا مشق راه باشد برای سایر مردان و زنان نیک اندیش و خیر کشورمان.

امروز کیش نمره ممتاز و نشان درجه یک افتخار گرفت در سخاوت و کرامت بر هم وطن و هم نوع خوشا به سعادتت ای کیش نازنین

مهربانی هست

دشت هایی چه فراخ
کوه هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟
من دراین آبادی پی چیزی می گشتم
پی خوابی شاید
پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی
پشت تبریزی ها
غفلت پاکی بود که صدایم می زد
پای نی زاری ماندم باد می آمد گوش دادم
چه کسی با من حرف می زد ؟
سوسماری لغزید
راه افتادم
یونجه زاری سر راه
بعد جالیز خیار ‚ بوته های گل رنگ
و فراموشی خاک
لب آبی
گیوه ها را کندم و نشستم پاها در آب
من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هوشیار است
نکند اندوهی ‚ سر رسد از پس کوه
چه کسی پشت درختان است ؟
هیچ می چرد گاوی در کرد
ظهر تابستان است
سایه ها می دانند که چه تابستانی است
سایه هایی بی لک
گوشه ای روشن و پاک
کودکان احساس! جای بازی اینجاست
زندگی خالی نیست
مهربانی هست سیب هست ایمان هست
آری تا شقایق هست زندگی باید کرد
در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می خواند
***شاید آن روز که سهراب نوشت :
تا شقایق هست زندگی باید کرد
خبری از دل پر درد گل یاس نداشت
باید اینجور نوشت ،
هر گلی هم باشی چه شقایق چه گل پیچک و یاس
زندگی اجباریست