از شوآف مدیریتی یا مدیریت نمایشی بعنوان اتلاف منابع و فرصت ها نام برده می شود .
این سبک مدیریت به جاى تمرکز بر عملکرد واقعى و بهره ورى، بر نمایش (show) عملکرد متمرکز است.
به عبارتى شاخص هاى ظاهرى و در معرض دید عملکردى، از سوى مدیر به شدت مورد توجه قرار مى گیرد و شاخص هاى واقعى عملکرد همانند حصول اهداف و نتایج ،مورد غفلت واقع شده و رها مى شود.
این نوع مدیران صرفا به تزئین ویترین عملکرد مشغول مى شوند در حالى که در درون سازمان، کارکنان و ارباب رجوع و یا مشتریان اثرى از بهبود مشاهده نمى کنند و چه بسا به دلیل رها شدگى سیستم معضلاتى از جمله آمار سازى، چاپلوسى و ثناگویى، متملق پرورى، فساد ادارى، باندبازى، و… به وقوع مى پیوندد.
مثال سایه زدن در ورزش هاى رزمى استعاره مناسبى براى سبک مدیریتى ویترینى مى باشد.
از نمونه اعمال این سبک مدیریتى مى توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱- بستن تفاهم نامه هاى متعدد
۲- ملاقات با اشخاص نامدار
۳- مصاحبه هاى آب و تاب دار مطبوعاتى
۴- گرفتن عکس با افراد مشهور و اماکن مترقى
۵- دادن وعده هاى مدیریتى حیرت انگیز بلند مدت
۶- هزینه کردهاى وحشتناک
۷- برگزاری مراسم و همایش و گردهمایی بدون نتایج و دستاورد
۸- مقصر دانستن تیم مدیریتی قبل در خصوص مشکلات و نواقص و چالش ها
۹- وعده و وعید دادن در رابطه با مشکلات و نواقص و چالش ها
🔺️ظهور فزاینده این سبک مدیریتى دلایل متعددى دارد که از جمله آنها :
۱- ضعف ساختار نظارتى
۲- نبود خط مشى ها و استراتژى هاى سازمانى
۳- فقدان نظام ارزیابى عملکرد
۴- تسلط دیوان سالارى (بوروکراسى) شدید ادارى
۵- ورود افراد فاقد صلاحیتهاى تخصصى به پست هاى مدیریتى و عدم شایسته سالاری
🔴نکته مهم و کلیدی :
یکی از نتایج انتصابات مدیران غیرکارآمد :
شیوع مدیریت نمایشی و گفتار درمانی است.
نظر شما