نه برای لقمه ای نان ” Not for Bread Alone

نه برای لقمه ای نان ”
Not for Bread Alone

“برداشتی کاملآ آزاد و متفاوت”

تفاوت بین مدیر ایرانی با مدیر ژاپنی

بنیان گذار پاناسونیک جناب ماتسوشیتا یه کتاب پر فروشی داره به نام ” نه برای لقمه ای نان ”
Not for Bread Alone

این کتاب به خوبی تفاوت نگرش یک مدیر موفق را به ما نشان میده:👇👇👇
🔹اهمیت نیروی انسانی:
مدیرانی که کارمندان رو نه بعنوان بخشی از هزینه ها ، بلکه بعنوان بخشی از سرمایگذاری های بلندمدت و جزو سرمایه های انسانی اون مجموعه می بینند و نهایت مراقبت از این سرمایه ها انجام میدهند..
برای همین کارمندان اون شرکت هم برای افزایش بهره وری نهایت تلاششون میکنند.
🔹مشارکت تیمی ( نه به فرد محوری):
مهارت کار گروهی براشون در اولویت و تو مدارس کودکان را با کارهای تیمی آشنا می کنند .
مدیران ما خصوصا مدیران دولتی که بیشتر مدیران سیاسی هستند ، عمدتا فردمحور هستند و اغلب موارد حتی به نظرات کارشناسی مدیران میانی هم توجهی ندارند.
🔹مهارت به جای ارادت:
مدیران ژاپنی عمدتا مدیران بخش خصوصی هستند و براشون مهارت مهم ولی مدیران ما عمدتا دولتی و سیاسی هستن و ارادات و خط فکر سیاسی و…براشون مهمتر از مهارت و تخصص
برای همین تو مجموعه های دولتی ما شاهد مدیریت اتوبوسی هستیم.
با تغییر مدیر بالا دستی ،شاهد ورود و خروج اتوبوسی مدیران میانی هستیم ،هر کی ارادت بیشتر داشته باشه و خط فکر سیاسی اش به مدیر نزدیک تر باشه شانس گرفتن پست و ترفیع براش بیشتره،،،!!! . مدیری که چند بار از پستش بدلیل خراب کاری اخراج شده دوباره بر می گردد سر جاش چون جاده صاف کن خوبی
🔹رشد جمعی به جای رشد فردی:
تلاش میکنند با سخت کوشی به رشد مجموعه کمک کنند.
اینجا عمدتا هدف اصلی مدیر ، رشد فردی است تا جمعی
اینو تو بازار سرمایه هم میشه دید؛ منابع صندوق یا پورتفوی شرکت؛ صرف پروژه کردن سهام شخصی مدیر شده ؛

🔹 احساس مسئولیت :
یه پروزه ای که ۳ سال قراره تحویل داده شه باید سر اون موعد تحویل بدن
برای یک مدیر ژاپنی شکست معادل مرگ است و از اینکه باعث ورشکستگی مجموعه ای بشه یا از شرمندگی اقدام به خودکشی میکنه یا خودش استعفاش مینویسه و عذرخواهی میکنه ؛
اما اینجا فلان مجتمع پتروشیمی قرار بود طی ۴ سال ساخته بشه؛ ولی بعد ۱۵ سال هنوز پروژه زمین مونده و یا شرکت سودده میگیرن زیاندهش میکنند و تازه ترفیع هم میگیرن، فرودگاهی با ۱۰۰ میلیارد بودجه شروع می شود ‌ با ۱۵۰۰ میلیار دهم تمام نمی شود بگذریم از توجیه فنی و اقتصادی ساخت که برای ۱۰ میلیون مسافری که ۹ میلیون تا ۵۰ سال دیگه هم اضافه از ظرفیت آن است.‌ …

🔹احترام به مشتری :
میانگین تاخیر هر قطار در ژاپن در سال کمتر از ۲ دقیقه است و بابت همون تاخیر ۲ دقیقه ای هم مدیر میاد وسط جمعیت ۱۰ بار تا کمر خم میشه معذرت خواهی میکنه،
اینجا متوسط تاخیر خطوط هوایی یا قطار ۱۰ برابر ژاپن و نه تنها مدیری نمیاد معذرت خواهی کنه بلکه مردم معترض را هم با عناوینی مثل آشوب گر یا تشویش اذهان و…تهدید به سکوت می کنند.
یا مدیر تویوتا بخاطر ایراد کوچک در پدال گاز اومد کنفرانس مطبوعاتی گذاشت ،خم شد عذرخواهی کرد.
اینجا پژو ۴۰۵ آتش میگیره مدیر ایران خودرو میاد با وقاحت میگه هر کی خوشش نمیاد به درک نخره ،

🔹سختکوشی:
مدیر ژاپنی دنبال سختکوشی و بالا بردن بهره وری است ،
اگر یکی وارد اون مجموعه بشه نمیتونه تشخیص بده مدیر کیه ، یه میز کوچک گذاشته وسط اون سالن کنار کارمندان نشسته ،
اما مدیر ایرانی، ۱۰۰ نفر رو تو یه سالن ۱۰۰ متری چپونده بعد خودش تو یه دفتر لوکس ۱۰۰ متری با یه غروری نشسته ،
و اینکه ژاپن تعداد مدیر دولتی خیلی کمه و عمدتا مدیران بخش خصوصی هستن،
ولی اینجا عمدتا مدیران ما دولتی هستند و بقول نویسنده کتاب ” نفحات نفت “:
“مدیرانی برآمده از پول نفت هستند”؛؛؛ اولین کاری که مدیری می کند تغییر دکوراسیون دفتر و و اتاق است…

تو خود بخوان حدیثی مفصل از این مجمل” 🤔🍂🙏